काल म्हणजे दहा सप्टेंबरला नारायण याने 'शुभेच्छांचा आहेर' दिला कारण त्या दिवशी माझा वाढदिवस होता. १९८९ नंतर आम्ही प्रथमचबोलत होतो. साधारण तीस वर्षांनी बोलत होतो. पण खूप काळ वाहून गेल्यावर आपण बोलत होतो असं नाही वाटलं. सहज आणि सुलभगेल्या पंचवीस वर्षात 'काय काय' झालं हे गप्पांच्या अंती समजलं आणि आम्हीं दोघंही 'सह-समाधानी' आहे असं जाणवलं. अ ब ब ( जुन्या ASEA ) च्या आठवणी खोल डोहातून वर आल्या आणि मन प्रसन्न झालं - स्मरणरंजनाने. त्याने फोन केला म्हणून हे साध्य झालं. त्यालाही चार शब्द व्हाट्स अप च्या गिरणीत टाकता आले असते. पण त्याने फोन केला. का केला असावा? बहुदा माझं ८९ नंतर आयुष्यकसं गेलं असावं ह्या बद्दल उत्सुकुता. कींवा मानकर बद्दल कुठेतरी काहीतरी वाटत असावे म्हणून. असो. फोनमुळे आम्हीं तीस वर्षे कव्हरझाली , मनास अत्यंत आनंद देऊन गेली.
आजही शुभेच्छांचा पूर अ ब ब ग्रुप वर पाहीला. मितभाषी आणि सत्शील सदा आनंदी कस्तुरे माझ्या डोळ्यासमोर आला. बक्षी साहेबांचापि ए होता बहुदा. पटेल साहेबांचा पि ए होता आचरा हाही आठवला. शॉर्टहँड ची बुक हातात घेऊन केबिन मध्ये जाणारा कस्तुरेआठवला. ग्रुपवर शुभेच्छा टाकणार ... तेवढ्यात 'आतून' प्रश्न आला - मानकर फोन का नाही ? लगेच फोन लावला .... आणि परत तीसवर्षांच्या आठवणींचा 'जागर' झाला. मजा आली. आज कस्तुरे ६८ वर्षे पूर्ण करत आहे. नातवंडात 'रममाण' झाला आहे. नातवंड आहेम्हणून आरोग्य आहे असा नवा फण्डा मला समजला. मला 'घरी ये' म्हणाला. बहुदा उद्या सकाळी चहालाच त्याच्याकडे जाईन म्हणतो. भेट झाली कि फोटो टाकीन.
फोन केल्यामुळे 'आपुलकी' ऐकता येते. बोलण्यात अतीव आनंद आहे. एका बरोबर बोलतांना अनेक चेहरे समोर येतात , त्यांचे स्वभाव, त्यांच्या गमतीजमती मनात रुंजी घालू लागतात. सर्वानांच फोन करणं अशक्य असतं का? तर नाही. मनातून कुठेतरी वाटलं पाहिजे - फोन करावा का - भावनांची ओल अनुभवावी का? उत्तर हो असेल तर .... नाहीतर चार शब्द द्या पाठवून ... पोहचतील का ? कदाचित !
काळ नावाची एक गोगलगाय आपल्याला स्वतःच्या पाठीवर बसवून सावकाश पुढे सरकत असते. आपण पुढे बघण्यात हरवलेलेअसताना भूतकाळात बघावं , गत काळातील आयुष्य, लोक, घटना ह्याकडे बघावं आणि मग 'आज' संपवून पुढे सरकावं, दिवसभरातकोणालाही एक तरी फोन करावा.
आज ABB चा भाव २००० पर्यंत जाऊन पोहचला आहे. १९७० च्या दशकात तो २० रुपये होता. कालाय तस्मै नमः.
Post a Comment