स्वगत - Dialogue with Self


आज सकाळी उठल्याबरोबर व्हाट्स अप उघडलं तरनट योगेश सोमण यांची मस्त पोस्ट वाचलीसांगत होते - कुठेतरी नाट्य कार्यशाळाघेत आहेनाट्य संहिता कशी लिहायची याचं मार्गदर्शन करत आहेत्यांनी पहिल्या सत्रात काही 'टिप्सदिल्या  त्या वाचल्यात्याचबरोबर 'गृहपाठसुद्धा दिलापहिला अभ्यास म्हणजे - Characterization - नाटकातील भूमिकेशी नाटककाराचा सवांद व्हायलाहवासुरवातीला लेखकाने आपल्या स्वतःशी आपला संवाद साधला पाहिजे - प्रामाणिकपणे. 'संवादाचीसूरवात स्वतःपासून व्हायलापाहिजेस्वतःचं 'character’ लोकांसमोर आणणं हा उद्देश.  दुसरा अभ्यास - घटनेची कथामी लगेच 'पहिला अभ्यासपूर्ण केलाबघाआवडतो कास्वगत ऐकता सुद्धा येईल -हे वाचन आहे - त्यात नाट्य नंतर 'ओततायेईल


*स्वगत*

घडाळ्याच्या काट्याने साठ वर्षे पूर्ण झाल्याचं दाखवल्याबरोबर मी 'मरणाचाविचार करू लागलोअपसुकपणेअगदी सहजतेनेनकळतपणे कानाही! 'संपलं एकदाचंझालं सर्व काहीअशी मनाची धारणा झाली आहेएकशे विसव्वा चेंडू टाकल्यावर सामनासंपलेला असतो अगदी तसंच मला वाटू लागलंयआजही  मी मनाचा वेध घेऊ लागलो आहे.


मंडळी मला मरणाची भीती वाटतेय कातर नाहीभरपूरहो अगदी भरपूर जगून झालंय हे नक्कीह्या पृथ्वीतलावावर नुसतं 'श्वासघेणाराम्हणून माझं अस्तित्व तर नक्कीच नव्हतंइथं आणि तिथं जाऊन 'जगणारा माणूसअसा माझा 'प्रेझेन्सहोतामी सर्व अर्थांनीश्रीमंत आहेकिंबहुना मी आजतरी 'सुखी आणि शांतआहेहे सांगताना मला कसलाही संकोच नाहीउद्या काय होईल याची भीती नाही.


मला 'इथपासून ... तिथपर्यंत ... मरणाच्या क्षणापर्यंतच्या प्रवासाची किंवा क्षय होत जाणाऱ्या प्रक्रियेची भीती वाटते कातर तसंहीनाहीइतरांची दुखं पाहूनत्यांची मृत्यूशी झटापट पाहून मी किंचित निर्ढावलो आहेया प्रवासातला हा अंतिम टप्पामुक्तता देणाराटप्पाअवघड आहे याची मला जाणीव आहेहा टप्पा शेवटच्या 'ओव्हरसारखा आहेसगळं काही ओव्हर होणार हे नक्की कारणघड्याळ चालू आहेश्वास चालू आहेआज मी अनुभवसिद्ध आहेम्हणून मला दृष्टी आहेदृष्टी असली की भीती वाटत नाहीतर मंडळीदररोज 'क्षयहोणाऱ्या या जीवनाचीजिवंत पणाची भीती मला नाही


'मग कसली भीती वाटते मानकरा तुला?' असं तुम्हीं विचारताय ना? - माहित आहे मलामी ते सांगितल्यावरच थांबणार आहे!


मंडळीमला भीती वाटत आहे कुठेतरी चाललेल्या 'संभोगाची'! कामवासनेचीमाझ्या 'इहलोकीजाण्याच्या नेमक्या क्षणी त्यांचा भोगटिपेला पोहचला असेल तर मी 'कुठेतरीपरत अडकणारया तलावावरनऊ महिन्यानंतर आहेच टाहोमाझं आक्रन्दन कोणालाचकळणार नाहीमला अंधार हवा होता पण हे काय ... अरे मी तर पुनश्च प्रकाशात आलोत्यांच्या 'आनंदाच्या कुजबुजीतमाझं आक्रन्दनविरून जातंयमी हीकदाचित नाइलाजानेदूध पिऊन जगायला सुरवात करणार ... नवा गडीनवे आईबापमला या पुनर्जन्माची भीतीवाटत आहे .. मग तो जन्म पृथ्वीवर असो की मंगळावरमला तो नवा 'सामनानकोयअगदी कर्णधार असलो तरी


पण मंडळीया पुनर्जन्माच्या सोनेरी क्षणीआकाशवाणी व्हावी अशी माझी इच्छा आहेकारण विचारताय तुम्हींसांगतोय ना ...


मला पक्षी व्हावंसं वाटतंमोररंगांवर प्रेम करणं अजून बाकी आहे होकिंवा मला फ्लेमिंगोचा जन्म घ्यायला आवडेलमस्तपैकीसायबेरियामधून उडावंहिमालय पार करावा आणि दक्षिण ध्रुवावर उतरावं


असोखूप बोललो तुमच्याशीकी स्वतःशीबहुदा स्वतःशी ! कारण आपल्या मानवजातीत 'मरणाविषयीबोलणं '-कारात्मकसमजलं जातंअस्तु


स्वगत संपलंतुम्हीं काय विचार करत आहात ते मला लिहाऐकल्यानंतर 'जेवाटलं 'तेलिहा - स्वतःशी बोला 

2/Post a Comment/Comments

  1. सगळं ठाकठीक असताना, सांपत्तिक चिंता नाहीत, कौटुंबिक स्वास्थ्य उत्तम आहे आणि गात्रे थकलेली नाहीत अशा अवस्थेत मरणाची भीती वाटत नाही असे वाटणे सहज प्रवृत्ती आहे. बहुधा सगळ्यांच्या बाबतीत हे घडत असावं. प्रथम उल्लेख केलेल्या दोन गोष्टी कायम रहातील पण एक ना एक दिवस गात्रे तर थकणारच. मला वाटते त्या अवस्थेत तर्कापेक्षा भावना हावी होतील, हळवेपण वाढेल आणि मग कदाचित वेगळे विचार मनात यायला लागतील. सगळ्यांच्या बाबतीत हे असंच घडत असावं पण खरी परीक्षा असेल शरीर सिग्नल द्यायला सुरुवात करेल तेंव्हा.

    ReplyDelete
  2.  

    सगळं ठाकठीक असताना, सांपत्तिक चिंता नाहीत, कौटुंबिक स्वास्थ्य उत्तम आणि गात्रे थकलेली नाहीत अशा अवस्थेत मरणाची भीती वाटत नाही असे वाटणे सहज प्रवृत्ती आहे. बहुधा सगळ्यांच्या बाबतीत हे घडत असावं. प्रथम उल्लेख केलेल्या दोन गोष्टी कायम रहातील पण एक ना एक दिवस गात्रे तर थकणारच. मला वाटते त्या अवस्थेत तर्कापेक्षा भावना हावी होतील, हळवेपण वाढेल आणि मग कदाचित वेगळे विचार मनात यायला लागतील. सगळ्यांच्या बाबतीत हे असंच घडत असावं पण खरी परीक्षा असेल शरीर सिग्नल द्यायला सुरुवात करेल तेंव्हा.... कृष्णा दिवटे

    ReplyDelete

Post a Comment