गोदाप्रेमी - चंद्रकिशोर पाटील

 गोदेचं ....येडं लेकरू ? 

*दोनतीन महिन्यांपूर्वी*

आज संध्याकाळी चुकून मी पायी फिरायला बाहेर पडलो. नकळत पाय कुप्रसिद्ध आसारामबापू पुलाकडे वळाले - हा पूल कुप्रसिद्ध आहे- पहिले कारण 'बापू' अन दुसरे कारण 'त्या पुलाच्या आजूबाजूला चालणारे उद्योग'. पुलावर 'चंपा' भेटले. शिट्टी घेऊन उभे होते. यांना मीएकदीड वर्षांपूर्वी येथेच भेटलो होतो. त्यांचे 'उद्योग' बघून मी चाट पडलो होतो. त्यादिवशी मी तत्काळ यांच्यावर ब्लॉग लिहिला होता. तुम्हांस सांगितलं होतं '*आज विचित्र पाटील भेटला होता. नाशिकच्या सुज्ञ रहिवाश्यांनो, तुम्हांला सुद्धा भेटण्याची शक्यता आहे. कारणतो ओम्नीप्रेझेन्ट आहे. म्हणजे ? - तो 'सर्वव्यापी' आहे. तो कधी तुम्हांला एखाद्या बागेत साफ सफाई करतांना दिसेल तर कधी तुम्हींआम्हीं झाडाखाली देवांच्या तसबिरी फेकून दिल्या असतील तर त्या गोळा करत असेल.* आजही ते 'प्रदूषणमुक्त गोदावरीच्या ध्यास' घेऊन काहीतरी शिस्त आणू पहात होते. कचरा नदीत जाऊ नये बाजूला एकत्र ठेवत होते. आमचा रामराम शामशाम झाल्यावर त्यांच्याजिव्हाळ्याच्या विषयावर गप्पा सुरु झाल्या. सांगत होते - मानकर साहेब हे पहा कंडोम, ह्या दारूच्या बाटल्या अन हे नकोसे झालेले देव. त्या तिथे आईवडिलांच्या आणि देवांच्या तसबिरी पडल्या आहे. वैगरे. वैगरे'. *(माझ्या मनात विचार आला - आपण आपल्या आईवरबलात्कार करतो आहे हे आपल्या लक्षात कसे येत नाही. घाण असते नदीच्या दोन्ही तीरांवर. त्यात अकार्यक्षम प्रशासन! नदीच्या पात्रातकाँक्रीट टाकणं? कुठे फेडाल रे ही पापं ?')* चंपा मला प्रत्येक भेटीत दोन गोष्टी सांगतात. पहिली -त्यांच्या स्वच्छता मोहिमेतील बातम्या. दुसरी गोष्ट म्हणजे - त्यांच्याच शब्दात सांगतो - 'मानकर साहेब माझी बायको तुमची मोठी फॅन आहे. तुम्हीं लिहिलेला प्रत्येक ब्लॉग तीवाचते. तुमच्या सायकलिंगच्या पोस्टचा आवर्जून उल्लेख करते आणि मला सांगते की आज मानकारांनी शेतातून ही भाजी आणलीअथवा ती फुले आणली. मग हळूच तक्रार करते - कारण मी काहीच घरी नेत नाही म्हणून'. त्यावर मी म्हणालो 'पाटील, माझ्या ब्लॉगमुळे इतरांच्या संसारात कलह होईल असे मला कधीच वाटले नव्हते'. मग आम्हीं खूप हसतो आणि मग 'परत भेटू' असं म्हणून मी निरोपघेतो. आजही निरोप घेतांना मी त्यांचे पोटभरून कौतुक केले. मी 'वहिनींनी' कौतुक केल्यामुळे सुखावलो होतो तर 'चंपा' मी केलेल्याप्रोत्साहन रुपी कौतुकामुळे सुखावले होते. प्रत्येक माणसाला शाब्बासकी हवी असते. या 'पाठीवरच्या थापेवर' तर तो 'आणखी काम' करत असतो. आज निघतांना मी सांगितलं 'पाटील वहिनींना घेऊन या घरी एकदा'. चंपा 'हो - नक्की' म्हणाले. सूर्यास्त झाला होता. पुलावर 'वेगळ्या' पद्धतीची गर्दी वाढू लागली होती. 

*सातआठ दिवसांपूर्वी*

उल्काची सकाळ सुरु झाली होती. तिने यांत्रिक पद्धतीने रेडिओ लावला, चहासाठी आधण ठेवलं आणि दात घासू ..... तिने रेडिओलावलेला मला अजिबात आवडत नाही. कारण? या 'आकाशवाणीवर' फक्त काल मोदी काय बोलले हेच ऐकावं लागते. मला त्यांचा'तोचतोचपणा' नाही सहन होतं. पण तरीही मी गप्प बसतो आणि माझ्या चहाची तयारी करू लागतो. सकाळी सकाळी 'मतभेद' नको - त्यासाठी दिवस पडलाय ना!

पण आज मोदी काहीतरी वेगळं सांगत होते. मन सुखावून टाकत होते. आम्हीं दोघांनीही कान टवकारले. ते श्री चंद्रकिशोर पाटील (आपलेचंपा) यांचं कौतुक करत होते - मन की बात मध्ये. आपल्या नाशिकचे सुपुत्र स्वयंस्फूर्तीने त्यांच्या सहकाऱ्यांसोबत नाशिक शहरातीलनदी व इतर ठिकाणी स्वच्छता अभियान राबवत आहेत. त्यांनी गोदावरी व नंदिनी नदीमधून हजारो किलो कचरा व घाण बाहेर काढली यात्यांच्या कार्याची दखल आज देशाचे पंतप्रधान मा.नरेंद्र मोदीजींनी त्यांच्या भाषणात  घेतली. त्यांचा गौरव केला. https://www.facebook.com/100001600901615/posts/5339461659450478/?d=n

आम्हांला खूप आनंद झाला होता. मी लगेच चंपा यांना फोन लावला. अभिनंदनाचं रुटीन संपल्यावर सांगितलं 'पाटील मी वहिनींनाभेटायला येतो. मला त्यांचा इंटरव्हयू घ्यायचा आहे. माउलींचं मन जाणून घ्यायचं आहे. तुमच्या आनंदात भागीदार व्हायचं आहे'. पाटीलया म्हणाले. तुमचा 'फॅन' नक्कीच आनंदी होईल. 

*आज*

मी आणि उल्का गेलो, पाटलांकडे. मस्त स्वागत झालं. मी अतिशय साधे प्रश्न विचारले. वनिता उत्साहित - एक्ससायटेड - झालेलीवाटली. त्यात आपला 'आवडता ब्लॉगर' पाहून दुधात साखर. वनीताने विनयाने सर्व उत्तरे दिली. मधेच चंद्रकिशोर बोलायचा प्रयत्न करतहोते. पण वनीताला त्यांनी ओव्हरटेक नाही केले. दोन सूर एकमेकात विरघळल्यावर जे संगीत तयार होतं ... ते गाणं मी ऐकत होतो. कस्तुरीचा सुगंध दरवळत आहे असा भास आम्हांला पाटील दांपत्याच्या सहवासात आला. पाटलांचे अनुभव आणि अनुभूती खूप ऐकावेसेवाटत असतांनाच 'मी पंधरा मिनिटात पोहचतो' असं 'चंपा' म्हणाले, म्हणून आम्हीं उरकते घेतले. 

पाटलांचं गाणं 'अक्षय' राहो. हे लेकरू 'गोदेची' सेवा जरी करत असले तरी ते मूळचे शेगावचे आहेत. गजानन महाराजांचं गाव. वनितासुद्धा शेगावची. पाटील या ट्रस्टींची ती नात. 

ता. क. किंवा सांगायचं राहून गेलं - मी आज वनीतासाठी शेतातून अळूची पानं आणली होती. ती 'समारंभपूर्वक' देण्यात आली. आणि वरबजावलं - पाटीलसाहेब मोठं काम करत आहे, त्यांच्याकडे भाजीचा हट्ट करायचा नाही.