*ओल्ड मॉन्क्स कॅरम खेळतात ... म्हातारपणातून लहानपणात ....जातात आहे*
माझ्या आईला पाच बहिणी, म्हणजे मला पाच मावश्या. प्रत्येक मावशी - आईतुल्य. दोन मावश्या ठगाआड गेल्या. राहिल्या चारबहिणी. त्यांना मी मॉन्क्स म्हणतो कारण या चारही बहिणी अध्यात्मात अखंड बुडालेल्या आहेत. माझी आई ऐंशीत प्रवास करत आहे तरसर्वात लहान मावशी सहासष्टची.
सध्या आम्हीं सर्व मावस भाऊ स्नेह वर्धन व्हावा, घट्ट व्हावा म्हणून अलिबाग येथे जमलो आहे. खाणं पिणं खेळणं फिरणं यांना ऊतआलेला आहे. आठवणीवर जगणारे आपण सर्व, आम्हीं सारे नवीन आठवणी 'तयार' करण्यात व्यग्र आहोत. म्हणजे नेमकं काय? तरवर्तमान 'पूर्ण' जगायचं - म्हणजे प्राप्त परिस्थितीत जे जे करता येईल ते ते करायचे अथवा जे करायचे 'राहून' गेले ते करणे - वयविसरून.
मी आज सकाळी तयार होऊन आर बी आय गेस्ट हाउसच्या साध्यासुध्या रिसेप्शन एरियात आलो तर बघतो काय? चारही बहिणी 'कॅरम' खेळत आहे. वय विसरून 'भांडणाचा' आनंद घेत होत्या. 'हे काय कॅरम खेळण्याचं वय आहे का? असा प्रश्न नाकारत माझी माय मस्तढकलंपनची करत होती. आशा मावशीचा नेम चुकत होता तर सुमन मावशी 'दे दणादण' पद्धतीने बोर्ड संपवत होती. तेवढ्यात मोठ्ठाआवाजात भांडणं सुरु झाली. सगळ्यात छोटीने, उषा मावशीने, काहीतरी गडबड केली असा इतरांनी आरोप केला. मग काय 'आम्हीं नाहीखेळत, जा ' असं तिघी म्हणू लागल्या. ....
मी त्यांच्या नकळत शूटिंग केलं. त्यांचे हावभाव टिपले. 'आठवणी' निर्माण होत होत्या आणि मी त्याचे 'दस्तऐवजीकरण' केलं. ह्या चौघीआता मॉन्क्स असल्या तरी त्यांनी कॅरमच्या माध्यम वापरून 'लहानपणात' प्रवास करत होत्या. एक वेगळा अनुभव घेत होत्या. स्नेहसंमेलन सार्थकी लागलं असं वाटून गेलं. माणसांना 'मोकळं' जगता यायला पाहिजे - वर्तमानात - अर्थपूर्ण ! बाकी सगळे 'काळ' निरर्थक. भूतकाळ - आठवणींनी वेढलेला - चांगल्या वाईट. भविष्य काळ - काळज्यांनी भरलेला, कधीकधी 'विदारकता' कडेच नेणारा.
*मनात अचानक विचार आला - अरे मी पण 'म्हातारा' झालो आहे. या मावश्यानी जो धडा 'शिकवला' तो मला गिरवायलाच पाहिजे. वर्तमानात 'जगा'. बघा - मॉन्क्स कॅरम कसा खेळतात ते ...*
Post a Comment