*रांजणखळगे*
आळे फाट्याला आल्यावर स्कुटरचा वेग अचानक मंदावला का? नाही. डोक्यात विचारांचं काहूर माजलं होतं. प्रश्न साधा होता. चौकातगाडी सरळ घ्यावी की डावीकडे वळावं. निर्णय झाला. माझ्याकडे आज वेळ आहे, उंडारायला. रात्री आठ पर्यंत पोहचलो तरी चालेल. डावीकडे वळालो, पन्नास किलोमीटर वर निघोज नावाच्या गावात 'राजणांच्या आकाराचे खड्डे' आहेत ते बघायचे. विचित्र वाटतंय का?
निसर्गाने निर्माण केलेली सृष्टी म्हणजे एक चमत्काराच म्हणावा लागेल. प्रवाहामुळे नैसर्गिकरित्या तयार झालेले असंख्य खड्डे म्हणजे“रांजणखळगे.” खड्ड्यांचा आकार रांजणाप्रमाणे दिसतो, म्हणून याला रांजणखळगे असे म्हणतात. निघोज या गावातून वाहत असलेल्याकुकडी नदीच्या पात्रात हे रांजणखळगे आहेत. नदी पात्रात असलेल्या दगड गोट्यांच्या प्रवाहामुळे तसेच पाण्याचा जोरदार वेगामुळेखडक एकमेकांवर आदळून नदीच्या पात्रामध्ये असलेल्या मृदू खडकांची झीज होते आणि कठीण खडक तसेच राहतात.
वर्षानुवर्ष या खडकांची झीज होऊन मधला भाग झिजतो आणि बाहेरील भाग तसाच राहतो. त्यामुळे रांजणखळग्यांची निर्मिती होते. हेरांजणखळगे इतके मोठे आहेत की ते पाहताना ही अत्यंत भीतीदायक आणि चमत्कारिक वाटतात असं राजाने मला सांगितलं होतं.
*मी निघोजला पोहचलो. गावकरी म्हणाला 'साहेब आधी माळगंगा देवीचं दर्शन घ्या. मग बारव बघा. आणि नंतर 'कुंड' बघा. तीनकिलोमीटर आहे इथून'. मी विचारलं 'तिथूनच मला पुण्याला जाता येईल का?'. त्यावर तो म्हणाला 'आधी रांजणगावाला जा. दर्शनघ्या. मग सरळ पुढे पुण्याला'. माझा कार्यक्रम त्याने ठरवला. मी फक्त अंमलबजावणी केली.*
'खड्डे' सुंदर असतात याचा अनुभव घेतला. अवघा दोनश्या मीटर लांबीतला हा निसर्गाचा अविष्कार 'विलीभनीय' आहे - जणूकाहीऍबस्ट्रॅक्ट पेंटिंग. बारव खोल आहे पण बटबटीत रंगानी ती 'घाण' दिसत होती. गावातली लोकं मस्त.
रांजणगाव पर्यंतचा रस्ता एकदम खराब. मग 'बाप्पांचं' दर्शन घेतलं. आणि पुण्याला रात्री आठ वाजता पोहचलो. ३२५ किलोमीटर'खडतर' संपला. सर्वच अनपेक्षित ...
Post a Comment