तुमच्या मनातील पारिजात

*(तुमच्या) मनात फुलाला पारिजात*

मराठी मन हे केवळ फक्त उत्सवप्रिय नसून कविताप्रियही आहे असं मला वाटतं. आणि अशी ही कविताप्रिय मने अगदी आपल्याआजूबाजूला असतात हे सोशल मीडियामुळे लक्षात आलंय. सादाला प्रतिसाद देणं - तेही काव्यरुपात - हा सर्जनशीलतेचा उच्च बिंदूआहे. 'वेळेवर प्रतिसाद - प्रतिक्रिया सुचणं आणि ती तत्काळ देणं' हे जागरूक मनाचं द्योतक आहे. ब्लॉग वाचायचा, मनोरंजन करूनघ्यायचे अन न बोलता पुढे जायचे - असं करणारे बहुसंख्य आहेत (यांच्या बद्दल माझी काहीही तक्रार नाही). पण काहींच्या मनात ब्लॉगझिरपतो. जेथे ओलावा तेथे अंकुर तर फुटणार. सुपीक मन अभिव्यक्त होतं, अनावृत्त होतं. व्यक्त करण्याची प्रेरणा ही प्रत्येक सजीवालाजन्मतः मिळालेली नैसर्गिक / दैवी देणगी आहे. ही देणगी वापरली तर वृधींगत होते, माझा स्वानुभव सांगतो. व्यक्त होण्याच्या शक्तीचाउगम मनातील उमटणाऱ्या स्पंदनात असतो. उत्पत्ती- स्थिती-लय हे 'स्पंदनाला' सुद्धा लागू आहे. म्हणून वेळेवर स्वार होऊन 'स्थिती'तअसतांना 'काव्यकलेचा' अविष्कार होतो. 

काल मी 'पारिजात' ही अनुदिनी लिहिली - माझ्या अंगणातल्या फुलांना पाहून. त्या ब्लॉग मुळे काहींच्या डोहातल्या आठवणी वरआल्या. काहींनी कौतुक केले माझ्या ललित लेखनाचे. खूप प्रतिक्रिया आल्या. पण काहींनी 'कविता रचून' प्रतिक्रिया दिल्या आणिमाझ्या लेखाची दखल घेतली. काही 'दखलपात्र' काव्य खाली उद्धृत करत आहे - आणि कवींना कौतुकाची पोच पावती देत आहे. सगळ्यांची भावना एकच -*दारी असावा पारिजातकाचा सडा

मनी असावा सुगंधी प्रितीचा मळा !*

*विनिता देशपांडे*

व्यवसायाने डॉक्टर आहे - आहारतज्ज्ञ. फेसबुक सांगतंय की त्यांना फुलांची आवड आहे. जुन्या पारंपरिक पोशाख त्यांना आवडतात - त्यांच्या कुटुंबाचा एक फोटो नक्की बघा. नऊवार इरकल साडी आणि पुरुषांच्या डोक्यावर जुन्या टोप्या. त्या पारिजातकाबद्दललिहितात ....

*मोहक सुगंध श्रावणातला बहर

पाहता क्षणिक सुखावली नजर

ओंजळीत मावेना मन भरेना

पर्णामागची जणू 'रती '

सजून देखणी द्वारी 

नाजूक नजाकत पारिजातकाची!!*

—————————-

*नंदकिशोर बोधाई*

हे माझे भाऊ. पूर्वी एम ए इंग्लिश केलं आहे. लोणी येथील मोठ्या कॉलेजचे प्राचार्य होते. पण 'कवी किंवा तत्सम' असं काहीही नाही. माझा ब्लॉग वाचल्यावर त्यांना कविता सुचली. कंमेंट म्हणून पाठवली. निवृत्ती नंतर पुणे येथे 'जेष्टांसाठी' खूप काम करतात. कविता*फुलला पारिजातक, बहरले प्रांगण*

 

*निळ्या सावळ्या शांत नभी

गंधभारीत अन् धुंद श्रावणी,

नर्तकीसम नाचत रेशीमधारा 

स्वये मिलनोत्सुक अवघी धरा !

शशांकाच्या मंद निद्रेप्रहरी

पक्षांच्या मंजूळ गायनसमयी,

धवल मुलायम वस्र लेऊनी

हलकेच फुलते सुहास्य गाली !

समुद्र मंथनातील रत्न अनमोल

मिरविते पारिजातक या नामे,

होऊनी लाडके कोमल कुसुमे

अल्पायुषी नसे तू तर चिरंजीवी !

हासरे, लाजरे रूप शुभ्र धवल 

सांगे सकलजना मर्म जिवीचे,

घालूनी पखरण नितांतसुंदर 

'उपजे ते नाश पावे' सत्य शाश्वत !

त्यागासाठी हे अवघे जीवन

सदासर्वदा रिझवू जनमानस,

 जनकल्याणी झुरणे झिजणे 

असे हीच जगण्याची सार्थकता !*

---------------

माझे ब्लॉग्स वाचून कोणाची 'प्रतिभा' जागृत होईल असं मला कधीच वाटलं नव्हतं.